De jachthaven Sixhaven in Amsterdam heeft een super smalle ingang die uitkomt op een zeer gezellige locatie op slechts 5 minuten afstand met de pont van het Amsterdam Centraal Station. Aanvankelijk hadden wij geen goede verhalen gehoord over deze jachthaven, maar volgens Jill & Joren van Ticora III in Scheveningen was het de jachthaven van Amsterdam. Dus we hebben hun advies opgevolgd en werden niet teleurgesteld. In tegendeel, wat een mooie plek.
Heerlijk een volle week genieten van onze rust. Natuurlijk moest er wel het een en ander gedaan worden. We hebben een soort van boot-onderhoudsprogramma en we proberen ons hieraan te houden.
Voor deze week stonden de volgende klusjes op het programma:
Het doorsmeren van de stuursystemen en het controleren van het grootzeil. Alles zonder problemen kunnen doen.
We hadden wel een spannend momentje; zo spannend dat we geen tijd hadden om foto’s te nemen. Onze welgemeende excuses hiervoor !!
We moesten even het water op om onze automatische piloot te kalibreren. Tijden het verlaten van “onze box” is er een lijn (= touw) in het water gevallen en deze kwam vast te zitten in de boegschroef. Gelukkig merkten we het meteen en hierdoor is erger voorkomen. Ingrid gaf een harde schreeuw en een dame van de andere kant kwam gelijk naar buiten om een lijn van haar aan te pakken en ons weer veilig in de box terug te brengen.
Even later kwam onze Australische buurman Peter naar buiten om te zien wat er aan de hand was. Een grote glimlach op z’n gezicht, dat hij weer eindelijk wat leuks te doen had. Met zijn dinghy (= klein rubberen bootje) in het water, een scherp mes tussen de tanden (nee, nee, geintje), en met zijn hoofd en armen onderwater had hij al gauw de lijn doorgesneden. Peter moest de boegschroef even een klein tikkie de andere kant geven en de rest van de lijn kwam los.
Pfff, wat een mazzel dat dit op een veilige plek gebeurde. En natuurlijk hebben we weer wat bijgeleerd en hopelijk zal er nooit meer een lijntje overboord glippen.
Hannah Weerheijm is een mobiele zeilmaakster. Haar vrachtwagen is haar kantoor en werkplaats tegelijkertijd. Twee keer per week is zij in de Sixhaven om haar reparatiediensten aan te bieden. Aangezien de ramen van de buiskap vervangen moesten worden, was dit een uitgelezen moment om dit door haar te laten doen zonder dat wij ergens naar toe moesten. Uiteindelijk hebben we geen auto en daardoor is elke “klus” altijd tijdrovend en ietwat gecompliceerd. Het eindresultaat mag er zijn, en ik ben super blij want ik kan weer zien waar ik heen ga.
Maandag vertrekken we richting Engeland via een mooie route langs de Franse kust voordat we oversteken naar de Isle of Wight. Mijn moeder is einde deze maand jarig en daar willen we graag bij zijn. Waarschijnlijk zullen we haar op afstand moeten feliciteren daar we eerst twee weken in zelf-isolatie/quarantaine moeten. Dat geeft ons mooi de tijd om het vervolg van onze reis verder te plannen.