Herfst en Herfststormen
Ons originele plan om de winter in de Algarve in Portugal door te brengen is compleet om zeep geholpen door een wel zeer actief seizoen van herfststormen. We waren reeds vertraagd , maar hadden niettemin nog de hoop dat we een goede 5-daagse weersvoorspelling zouden hebben om ons richting het zuiden te blazen. Helaas waren de weergoden niet met ons en golven van meer dan 5 meter hielden ons vast in Brest. Daarboven op kwam ook nog eens de lockdown in Frankrijk en er bleef ons niet anders over dan van de Marina Moulin Blanc in Brest, Noord-Frankrijk te genieten.
Bijna drie weken lang werden we geteisterd door zware stormen en hadden soms het gevoel dat we op zee waren… Oftewel, de pannen moesten worden “vastgezet” tijdens het koken. De golven beukten tegen de steigers, de eerste sneeuw gaf Peter de kans om zijn eerste sneeuwbal in jaren naar mij te gooien. Tegelijkertijd hebben we waanzinnig warme en zonnige dagen gehad, afgewisseld met ijskoude dagen en feeërieke ochtendmist.
Lockdown? Na drie maanden lockdown in Spanje was de Franse lockdown lekker relaxed: geen bars of restaurants, maar we kunnen wel lekker sporten, onze boodschappen saampjes doen, en verder hebben we zeeën van tijd om alle grotere en kleinere bootprojecten voor te bereiden en uit te voeren. Helaas mogen we niet zeilen binnen de Franse wateren, tenzij we terug naar huis gaan. Maar ja, waar is terug naar huis??
Wel hebben we van de Franse kustwacht toestemming gekregen om binnen de jachthaven te manoeuvreren. Dus het is nu eindelijk mijn beurt om de boot onder controle te krijgen. De afgelopen 10 dagen heeft Peter mij, met zeer veel geduld, geleerd rechtuit achteruit te varen, achteruit en langszij af te meren, bochtjes te maken met weinig ruimte en de boot te stoppen. En zoals Peter in de Engelse versie zegt: oefenen, oefenen, oefenen! Iedere keer is het weer net even anders doordat de wind en stroming een ander effect hebben op de boot waardoor de balans tussen motor, de boegschroef en de wind steeds opnieuw opgezocht moet worden. Niet altijd even eenvoudig voor een bijna 15 meter lange en 17 ton zware boot. Maar het begin is er, en ik ben er ontzettend blij mee!
De magie van de getijden zorgt ervoor dat ons uitzicht constant verandert, zodat zelfs na vijf weken Brest deze veranderingen ons blijven imponeren en verbazen.
Vorige week, net voor volle maan, hadden we een wel heel bijzondere zonsondergang.
Iedere keer als we willen manoeuvreren in de jachthaven, moeten we even de getijdentabel checken zodat we zeker weten dat we voldoende water onder de boot hebben en niet plotseling “vast” zitten.
We liggen naast een zeer grote zeilschool alsook het trainingscentrum van het Franse nationale team. Schoolkinderen uit de omgeving worden met bussen hier naartoe gebracht en elke dag is het een feest om deze kinderen te horen en te zien. Hoe nat en hoe koud het ook is, ze schreeuwen, lachen en gillen - en hebben een geweldige tijd op het water – net als wij.
Om er zeker van te zijn dat het bootleven niet saai is, hebben we een aantal grotere en kleinere projecten lopen. Een van de grotere projecten was besluiten wat voor een soort “whisker pole” we nodig hadden. Dit stukje technologie hebben we nodig om het super-grote genua zeil strak te houden als de wind achter ons is. Uiteindelijk hebben we voor het superlichte carbon oftewel koolstofvezel gekozen. Hierdoor is de lange 5m45 stok heerlijk licht. Nu nog wachten totdat we de whisker pole kunnen uitproberen zonder dat we hem per ongeluk overboord laten glippen…
De nieuwe whisker pole mooi opgeborgen aan dek!
Daar de zeilen wat kleinere reparaties nodig hadden, moesten we ze neerhalen en ook weer zelf terugplaatsen. Een primeur voor ons en we hadden er best wel een hard hoofd in. Gelukkig is alles goed gegaan en hebben we er weer nieuwe vaardigheiden bijgeleerd. Eerlijk gezegd, het was minder gecompliceerd dan we vooraf hadden gedacht. De foto’s geven je misschien een andere indruk!
De grootste uitdaging was hoe de zeilen in de zeilzakken te krijgen…
Verder heeft Peter me zo gek gekregen om de mast in te gaan… Zoek het verschil op de twee foto’s: Peter links op 22 meter hoogte en ik rechts op 2 meter hoogte (het voelde alsof ik op zeker 5 meter hoogte hing). Hé, je moet ergens beginnen :)
Op een goede ochtend stopte het gastentoilet er spontaan mee. Het is een elektrisch toilet en daardoor werd er geen water naar binnen of naar buiten gepompt. Peter hard er een harde kluif aan om de oorzaak van de storing te achterhalen door middel van zijn probleemoplossingsproces te volgen. De originele pomp werkte achteraf wel, dus nu hebben we een reserve pomp (€ 120). Gelukkig werkte het volgende onderdeel (de zogenaamde control box) perfect en bleef alleen nog het elektronische tiptoets paneeltje over. Helaas wordt deze niet apart verkocht (heel slim!) en moesten we een complete kit kopen (€ 170). De arbeidskosten van een derde partij € 72- € 108 / uur waren niet nodig daar Peter alles zelf kon doen en zo hebben onze toekomstige gasten weer een werkend toilet!! excuses voor het ontbreken van een fotosessie...
Natuurlijk zijn er ook nog de normale simpele klusjes zoals de was draaien; de wasserette van de jachthaven is daarvoor de perfecte plek . Gebruik makend van een zonnige dag moesten de tapijten er ook aan geloven en zijn weer zalig opgefrist na een goede ouderwetse schrobbeurt.
Na al dit harde werk is een beloning wel op zijn plaats. Laten we nu net toevallig tegenover Paul, de bakker & banketbakkerij, “wonen”. Wie zei ook alweer dat het leven niet makkelijk is??
Na vier weken, op 28 november, was de strikte lockdown dan eindelijk voorbij en eenieder mag nu maximaal 20 km van zijn/haar huisadres zijn.
De lucht was blauw, een zacht briesje en het voelde als een mooie lentedag met 16-17 graden. Waar ga je dan naar toe? Naar het strand en de jachthaven van Moulin Blanc! Waar anders? Het strand was hier voller dan in de zomer in Spanje!
De eerste dagen van December zitten erop, dus het is een goed moment om de boot te versieren met wat buitenverlichting. Vergeleken met sommige anderen zijn we aardig bescheiden gebleven, maar als de zon ondergaat dan geven de lampjes een gezellig effect.